พนัส, พนัส หมายถึง [พะนัด, พะนัดสะ] น. ป่า, พง, ดง. (มาจาก พน แต่เพิ่มตัว ส เพื่อความสะดวกในการสนธิ). (ส. วนสฺ; ป. วน).
[พะนัด, พะนัดสะ] น. ป่า, พง, ดง. (มาจาก พน แต่เพิ่มตัว ส เพื่อความสะดวกในการสนธิ). (ส. วนสฺ; ป. วน).
[พะนัดสะดม] น. ป่ามืด, ป่าทึบ.
[พะนัดสะบอดี] น. เจ้าป่า. (ส. วนสฺปติ หมายถึง ต้นโพ ต้นไทรและต้นมะเดื่อ; ป. วนปฺปติ).
น. ป่า, พง, ดง, (มาจาก พน เติมสระอา เช่น พนาดร = ป่าสูงพนาสณฑ์, พนาสัณฑ์ = แนวป่า, ราวป่า).
น. เบาะสําหรับปูหลังช้างเพื่อออกป่า เช่น พรายพัสตร์พนาดพร้อมภูษา. (ยวนพ่าย), ใช้ว่า พระนาด ก็มี.
ดู พน, พน.
ดู พน, พน.